Jak murować ściany wewnętrzne w systemie SOLBET?
Beton komórkowy doskonale sprawdza się w roli budulca ścian wewnętrznych, i to zarówno nośnych, jak i wypełniających (działowych). Ściany wewnętrzne z bloczków uzyskują optymalną nośność. Są zarazem lekkie, co ogranicza obciążenie stropu.
Ściany wewnętrzne pomiędzy poszczególnymi pomieszczeniami w mieszkaniu lub domu wykonane z betonu komórkowego spełniają wszystkie normy odnośnie ochrony wnętrz przed hałasem. Dzięki przepuszczalności bloczków wzniesione z nich przegrody gwarantują również odpowiedni mikroklimat wnętrz.
Beton komórkowy – materiał kształtujący wnętrza
We współczesnych domach coraz bardziej docenia się duże, otwarte przestrzenie, w których liczba ścian wewnętrznych jest ograniczona. Są jednak pomieszczenia, w których trudno zrezygnować ze ścian działowych. Podział wnętrz powinien być funkcjonalny, co oznacza również możliwość szybkiej zmiany układu pomieszczeń. Ewoluujące potrzeby współczesnych rodzin często zmuszają je już w trakcie zamieszkiwania do łączenia czy dzielenia pomieszczeń. Pociąga to za sobą konieczność wznoszenia czy wyburzenia dotychczasowych przegród wewnętrznych. Po tym względem beton komórkowy w roli budulca sprawdza się bardzo dobrze. Ściany wewnętrzne z tego materiału wznosi się szybko i łatwo, z uwagi na duże wymiary elementów murowych. Bloczki nie są ciężkie, dlatego wymurowane z nich ściany nie obciążają zbytnio stropu. W razie konieczności można bez problemu więc taką ścianę wyburzyć lub dostawić nową. Bloczki bardzo łatwo się przycina, dlatego jest to najlepszy materiał murowy również na ścianki niepełnej wysokości, murki czy też łukowe ściany działowe.
Ściany funkcjonalne
Do budowy ścian działowych wykorzystuje się bloczki o szerokości 10 i 12 cm. Do budowy przepierzeń (np. niskich murków) czy też przy pracach wykończeniowych (np. w kuchni i łazience) można wykorzystać cieńsze elementy z betonu komórkowego, np. płytki o szerokości 6 lub 8 cm.
Inwestorzy doceniają ściany wewnętrzne z betonu komórkowego za funkcjonalność podczas wykańczania wnętrz oraz w ich codziennym użytkowaniu. Na ścianach działowych wieszamy nie tylko obrazy, ale też znacznie cięższe przedmioty, np. szafki, telewizory. Parametrem, który obrazuje zdolność przenoszenia przez mur zamocowanych na nich obciążeń jest wytrzymałość na zginanie (w N/mm2), a także wytrzymałość na ściskanie i, pośrednio, gęstość materiału. Wytrzymałość na zginanie zależy głównie od właściwości zaprawy zastosowanej do wykonania muru, a także do wytrzymałości na ściskanie bloczków. W systemie SOLBET oferowana jest zaprawa cienkowarstwowa SOLBET 0.1 i SOLBET 0.2. Oba te wyroby charakteryzują się właściwościami bardzo dobrze „dopasowanymi” do betonu komórkowego.
Do wykonania ścian działowych stosuje się płytki lub bloczki o grubości 10 i 12 cm oraz gęstości 500 i 600 kg/m3. Wykonane z tych materiałów muru spełniają wszystkie wymagania dla ścian działowych zawarte w przepisach. Nośność ściany działowej ma więc znaczenie, gdy chcemy ją wykończyć np. okładziną z kamiennych płytek. Należy jedna unikać stosowania zapraw o nieznanych właściwościach – tych dla których nie ma wyników badań na ściskanie.
Ściany działowe wykonane z betonu komórkowego ułatwiają częste zmiany w aranżacji wnętrz. Jednorodność i porowatość betonu komórkowego usprawnia obróbkę materiału. W szczególności wykonanie w niej otworów, umożliwiających osadzanie kołków i gwoździ w ścianach. Jednak beton komórkowy jest dość kruchy, dlatego trzeba pamiętać, aby stosować specjalne kotwy lub kołki (np. rozporowe) przeznaczone do bloczków z betonu komórkowego.
Do wykorzystania betonu komórkowego w roli budulca przegród wewnętrznych przekonuje również dokładność wymiarowa bloczków oraz ich szlifowane powierzchnie, co umożliwia wybudowanie gładkiej, łatwej do wykończenia ściany.
Ciche ściany wewnętrzne z betonu komórkowego
Obowiązująca norma akustyczna określa minimalne wartości izolacji akustycznej R’A1 – dla ściany między dwoma pokojami jest to 30 dB, zaś między łazienką a pokojem 35 dB. O izolacyjności akustycznej ściany decydują parametry materiału murowego, jej grubość oraz sposób połączenia z innymi elementami budynku. Izolacyjność akustyczna ściany wzrasta wraz z grubością muru i gęstością budulca. Korzystne pod tym względem są więc grube elementy o klasie gęstości 600. Dlatego, aby uzyskać wyższą izolacyjność akustyczną przegrody z betonu komórkowego, należy wybrać bloczki o wyższej klasie gęstości oraz wykonać grubszą ścianę. Na poprawę izolacyjności akustycznej ma również wpływ sposób połączenia ścian działowych nośnymi oraz wykończenia murów. Najcięższy, a zarazem najlepszy pod względem akustycznym jest tynk cementowy, drugi w kolejności tynk cementowo-wapienny, na końcu tynk gipsowy jako najlżejszy, a zarazem najcieniej nakładany.
