Czy wiesz, że beton komórkowy jest materiałem niepalnym

Ważną cechą materiałów budowlanych są ich właściwości ogniowe. Jedną z nich jest reakcja na ogień, która określa zachowanie materiału w trakcie trwania pożaru. Pojęcie reakcji na ogień zostało wprowadzone w celu ujednolicenia przepisów pomiędzy krajami Unii Europejskiej. Określenie to stosuje się zamiast funkcjonującego kiedyś stopnia palności materiału.
Reakcja na ogień jest odpowiedzią danego materiału na ogień (np. w postaci płonących kropel, wydzielającego się dymu lub ciepła). Dotyczy materiału, wyrobu budowlanego np. pojedynczego bloczka, rolki wełny mineralnej. Przynależność danego wyrobu do danej klasy ustala się na podstawie odpowiednich norm badawczych i zasad klasyfikacji lub decyzji Komisji Europejskiej. Reakcja na ogień oznaczana jest opisowo (niepalny, niezapalny, trudno zapalny, łatwo zapalny) lub w postaci klas (A1, A2, B, C, D, E, F).

Reakcja na ogień betonu komórkowego

Zgodnie z normą PN-EN 13501-1:2019-02 [1] beton komórkowy jest klasyfikowany do najwyższej euroklasy ze względu na reakcje na ogień A1. Oznacza to, że jest materiałem niepalnym, nie dopuszcza do rozgorzenia lub gwałtownego rozprzestrzeniania się ognia. Pod wpływem wysokich temperatur nie wydziela dymu ani nie powstają płonące krople, które mogą prowadzić do rozprzestrzeniania się pożaru w inne miejsce. Reakcja na ogień jest zasadniczą charakterystyką i właściwością użytkową, dlatego też jest deklarowana przez producenta. Euroklasę znajdziemy w Deklaracji Właściwości Użytkowych wyrobów.
Decyzją Komisji Europejskiej materiały budowlane zaliczane do najwyższej klasy reakcji na ogień A1 w tym beton komórkowy można wprowadzać do obrotu i deklarować klasę bez dodatkowych badań sprawdzających.

Przykładowe wartości reakcji na ogień materiałów budowlanych.

Skąd tak dobre właściwości ogniowe betonu komórkowego?

Przeprowadzonych szereg badań betonu komórkowego zarówno w Polsce jak i za granicą dowiodły, że jest to materiał odporny na działanie ognia i wysokie temperatury. Materiał ten ze względu na swoją porowatą strukturę, a co się z tym wiąże wysoką izolacyjność cieplną, powoli się nagrzewa i słabo przewodzi ciepło. Dzięki tej właściwości w trakcie trwania pożaru po jednej stronie ściany nie powoduje nagrzewania powierzchni po drugiej stronie stanowiąc bierną barierę przeciwpożarową zapewniając bezpieczeństwo np. na drogach ewakuacyjnych.

Literatura:
[1] PN-EN 13501-1:2019-02 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków – Część 1: Klasyfikacja na podstawie badań reakcji na ogień.