Kurnik z betonu komórkowego – dobór materiałów ściennych
Ściany zewnętrzne budynków przeznaczonych do hodowli drobiu można wznosić w różnych technologiach. Kurnik z betonu komórkowego to coraz częściej stosowane rozwiązanie. Warte rozważania są m.in. ściany jednowarstwowe wykonywane z ciepłego betonu komórkowego. Taka konstrukcja ścian sprawi, że będą one m.in. skutecznie chroniły przed stratami ciepła z kurnika. Zapewnią również odpowiedni mikroklimat wewnątrz budynku. Jej wybór przyczyni się także do szybkiego zakończenia budowy.
Beton komórkowy jest najcieplejszym ściennym materiałem konstrukcyjnym, co w przypadku budynków hodowli drobiu, a zwłaszcza brojlerni, gdzie temperatura powietrza wewnątrz musi być utrzymywana na wysokim poziomie, nie jest bez znaczenia. Bloczki z betonu komórkowego tworzą ściany o dobrej izolacyjności termicznej. Przekłada się ona w bezpośredni sposób na niższe zużycie energii grzewczej, a więc i niższe koszty eksploatacji kurnika. Ponadto dzięki swej porowatej strukturze beton komórkowy jest w stanie przyjąć nadmiar wilgoci z wnętrza budynku oraz oddać ją, gdy powietrze stanie się zbyt suche. Paroprzepuszczalność ścian jest szczególnie ważna w przypadku brojlerni nie tylko ze względu na gęstość obsady i dużą ilość wytwarzanej wilgoci. Również z uwagi na krótki cykl produkcyjny, który każdorazowo powinien kończyć się dokładnym myciem z użyciem dużej ilości wody i odkażaniem. Beton komórkowy szybko wysycha i wraca do swych parametrów sprzed zawilgocenia. Jest to cecha szczególnie istotna w przypadku budynków chowu zwierząt. Ponadto jest materiałem niepalnym, a ściany uzyskują wysoką klasyfikację ogniową, więc jest bezpieczny.
Ściany zewnętrzne kurnika
Kurnik z betonu komórkowego może mieć ściany jedno-, dwu- lub trójwarstwowe. Ściany jednowarstwowe wykonuje się z jednej warstwy ciepłych bloczków z betonu komórkowego grubości 42 cm. W tym przypadku mur pełni zarówno funkcję konstrukcyjną jak i termoizolacyjną. Powierzchnie ścian jednowarstwowych wymagają jedynie zabezpieczenia specjalnymi szlamami lub otynkowania (najlepiej tynkiem cementowo-wapiennym). Ściany dwuwarstwowe to mur z betonu komórkowego grubości 24 cm ocieplony dodatkowo warstwą termoizolacji (około 12 cm), która odpowiada za izolacyjność termiczną tych przegród. Tak wybudowane ściany wykańcza się tynkiem. Ściana trójwarstwowa to przegroda, w której każda warstwa pełni inną funkcję. Mur stanowi konstrukcję budynku, ocieplenie chroni przed utratą ciepła z wnętrza kurnika. Warstwa elewacyjna zabezpiecza przegrodę przed działaniem czynników atmosferycznych oraz przed uszkodzeniami mechanicznymi. W przypadku takich ścian zarówno mur jak i warstwę elewacyjną wykonuje się zwykle z betonu komórkowego. Elementy przeznaczone do murowania warstwy licowej mają jednak o wiele mniejszą grubość (12 cm) niż bloczki, z których wznosi się część konstrukcyjną muru (24 cm – np. SOLBET Optimal).
Gdy zdecydujemy się na kurnik z betonu komórkowego o ścianach dwuwarstwowych istnieje zwiększone ryzyko uszkodzeń elewacji, zarówno tych mechanicznych, jak i powodowanych przez gryzonie. Ściany ocieplone styropianem utrudniają też odprowadzanie na zewnątrz wilgoci gromadzącej się wewnątrz budynku hodowlanego. Wybór ścian jedno- lub trójwarstwowych jest z tego powodu rozwiązaniem lepszym od budowy ściany ocieplonej styropianem. Ściany trójwarstwowe to rzadziej stosowane rozwiązanie, głównie z uwagi na wyższy koszt budowy kurnika. Dlatego warto rozważyć budowę kurnika o ścianach jednowarstwowych z ciepłego betonu komórkowego. Takie ściany nie są narażone na uszkodzenia powodowane m.in. przez gryzonie. Pozwalają ograniczyć koszty budowy, zapewniają odpowiednią termoizolacyjność bez konieczności docieplania. Gwarantują też odpowiedni mikroklimat, w tym temperaturę i wilgotność powietrza wewnątrz budynku, niezbędne do prawidłowego chowu drobiu.
Kurnik z betonu komórkowego – energooszczędne i szybkie w budowie ściany
Do budowy ścian jednowarstwowych budynku hodowli drobiu konieczny jest wybór materiału, zapewniającego nie tylko odpowiednią trwałość kurnika, ale również skuteczną ochronę przed przenikaniem ciepła na zewnątrz. Funkcja ta jest kluczowa w brojlerniach, w których temperatura utrzymywana jest na dość wysokim poziomie. Bloczki z betonu komórkowego grubości 36 cm lub jeszcze cieplejsze – 42-centymetrowe (SOLBET Ideal) pozwalają uzyskać parametry cieplne ściany, jakie osiągają przegrody dodatkowo ocieplane styropianem czy wełną mineralną.
Duży wpływ na izolacyjność termiczną ścian kurnika wybudowanych jako jednowarstwowe ma również rodzaj zastosowanej zaprawy murarskiej. Do tego rodzaju ścian należy stosować zaprawę murarską do cienkich spoin. Dokładność wymiarowa bloczków z betonu komórkowego (SOLBET Ideal, SOLBET Optimal) pozwala murować ściany jednowarstwowe za pomocą zaprawy cienkowarstwowej (SOLBET 0.1 lub 0.2) o grubości warstwy 1-3 mm. Takie rozwiązanie sprawia, że ściana kurnika jest bardziej jednorodna pod kątem termoizolacyjności, zawiera też mniej wilgoci technologicznej.
Oprócz dobrych parametrów wytrzymałościowych i termoizolacyjnych beton komórkowy sprawdza się bardzo dobrze w przypadku budynków hodowlanych, których powierzchnie ścian są bardzo duże, takich jak np. brojlernie, za sprawą stosunkowo dużych wymiarów bloczków. Bloczki SOLBET mają wysokość 24 cm i długość 59 cm. Dzięki takim wymiarom na 1 m² ściany potrzeba jedynie 7 sztuk bloczków. Precyzyjna informacja dotyczące zużycia materiału na m² powierzchni pozwala dokładnie określić zapotrzebowanie na bloczki i ograniczyć wydatki związane np. z zakupem nadmiaru materiału. Duże wymiary elementów murowych przyczyniają się także do szybszego zakończenia prac budowlanych i rozpoczęcia hodowli. Nie bez znaczenia jest tu również stosunkowo niewielka masa bloczków z betonu komórkowego, którą zawdzięczają swej porowatej strukturze oraz wyprofilowane na pióra i wpusty powierzchnie boczne, nie wymagające wykonywania spoin pionowych. Prace podczas budowy kurnika z betonu komórkowego przyspieszają również wyfrezowane na powierzchniach bocznych uchwyty, które ułatwiają przenoszenie i murowanie materiału.
Ściany jednowarstwowe kurnika bez strat ciepła – rozwiązania systemowe
Poszczególne fragmenty ścian zewnętrznych kurnika co około 6 m rozdzielają słupy żelbetowe. Wzmacniają one i usztywniają konstrukcję budynku. Wszędzie tam, gdzie są słupy warto zastosować systemowe kształtki U SOLBET wykonane z betonu komórkowego. Murowane pionowo umożliwiają szybkie i łatwe wykonanie w nich słupów żelbetowych, tworząc szalunek tracony. Pozwalają też zachować jednorodność materiałową konstrukcji kurnika i lepszą izolacyjność termiczną ścian jednowarstwowych (w tym celu w środku wykonanego z kształtek szalunku umieszcza się dodatkowo warstwę izolacji cieplnej. Dzięki zastosowaniu kształtek U cała ściana zewnętrzna łącznie z słupami ma jednorodną izolacyjność termiczną.
Zwieńczeniem ścian kurnika jest żelbetowy wieniec. W przypadku ścian jednowarstwowych z betonu komórkowego zaleca się, aby również on został wykonany przy użyciu systemowych kształtek U i ocieplony od środka warstwą termoizolacji w postaci nienasiąkliwego styropianu lub wełny mineralnej.
Murując kurnik z betonu komórkowego o ścianach jednowarstwowych należy pamiętać o jeszcze jednym ważnym elemencie konstrukcyjnym, wpływającym na izolacyjność termiczną całej przegrody, czyli nadprożu. Aby i one nie stały się miejscem nadmiernej ucieczki ciepła z budynku zaleca się ich wykonanie za pomocą gotowych zbrojonych belek nadprożowych z betonu komórkowego SOLBET. Służą one do wykonywania przesklepień otworów drzwiowych i okiennych, bez przygotowania szalunków, betonu i zbrojenia. Dzięki niewielkiej masie mogą być montowane ręcznie, bez konieczności stosowania ciężkiego sprzętu, co dodatkowo obniża koszty budowy. Nadproża mają taką samą wysokość jak pozostałe elementy murowe, dzięki czemu prace podczas budowy kurnika przebiegają sprawnie. Maksymalna długość nadproży prefabrykowanych wynosi 230 cm – umożliwia to przekrycie nim otworu o szerokości 180 cm.
